ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΜΙΑ ΝΟΜΙΜΗ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟΔΑΠΟ;

Πόσο στοιχίζει σε έναν αλλοδαπό η ανανέωση (επανακατάθεση δικαιολογητικών) της βεβαίωσης που έλαβε όταν κατέθεσε προ διετίας δικαιολογητικά για άδεια παραμονής; Τα πιο κάτω στοιχεία προκύπτουν από καταγγελίες.

Α) Γνήσια βεβαίωση ενσήμων ΙΚΑ (με πλαστά στοιχεία όμως): 200 ευρώ
Β) Πλαστή σύμβαση εργασίας (με αληθινά στοιχεία εργοδότη): 50 ευρώ
Γ) Φορολογική δήλωση (με πλαστή σφραγίδα παραλαβής από ΔΟΥ): 50 ευρώ
Δ) 100% πλαστή φορολογική ενημερότητα (με αληθινή επικύρωση): 50 ευρώ
Ε) Πλαστό μισθωτήριο κατοικίας (με αληθινή θεώρηση ΔΟΥ): 50 ευρώ
ΣΤ) Πλαστό φωτοαντίγραφο θεωρημένου βιβλιαρίου υγείας: 50 ευρώ

Σύνολο: 450 ευρώ + 300 ευρώ παράβολο + 150 ευρώ στον δικηγόρο που θα καταθέσει στο Δήμο τα δικαιολογητικά, δηλαδή τελικά 900 ευρώ.
Από τα χρήματα αυτά, το κράτος παίρνει τα 300 αλλά αγνοεί τα υπόλοιπα καθώς τα χρήματα για τα πλαστά έγγραφα, πάνε στα χέρια των επιτήδειων και ο δικηγόρος συνήθως δεν εμφανίζει ποτέ τα χρήματα που έλαβε.
Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό (πλαστά δικαιολογητικά για ανανέωση μιας βεβαίωσης για έναν φάκελο που πιθανά είναι άδειος καθώς υπήρξε (και ίσως υπάρχει ακόμα) κύκλωμα που παραλάμβανε αιτήσεις χωρίς ή με πλαστά δικαιολογητικά και κρατούσε τον φάκελο στο Δήμο, ώστε να μη φανεί σύντομα στην Περιφέρεια, η πραγματικότητα που θα οδηγούσε σε απόρριψη. Επίσης, το ΙΚΑ χάνει χρήματα που θα εισέπραττε αν ο αλλοδαπός ήταν πραγματικά νόμιμος και τα ένσημά του ήταν αληθινά.
Όλα αυτά τα στοιχεία, μας τα έχουν καταγγείλει αλλοδαποί με αναφορές σε Δήμους από πολλά μέρη της Ελλάδας.
Ζητάμε την άμεση αναμόρφωση της διαδικασίας χορήγησης αδειών παραμονής.
Θα επανέλθουμε με πιο συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Συνδικαλιστικές απορίες και επισημάνσεις για το Δήμο Νίκαιας.

Υπάρχει ένα κενό ανάμεσα στην κριτική που έκανε το σωματείο του Δ.Νίκαιας στην κυβέρνηση της ΝΔ και στη χέση της δράσης του Συλλόγου με τις γενικές διεκδικήσεις. Με λίγα λόγια η διοίκηση του Συλλόγου, ποτέ δεν αγωνίστηκε για ριζικές αλλαγές, αφήνοντας ως ΠΑΣΚΕ αλώβητες τις νεοφιλελεύθερες θέσεις του ΠΑΣΟΚ.
Κατά το προηγούμενο διάστημα, απουσίασε πλήρως κάθε συνδικαλιστική συζήτηση για τους νέους Κώδικες των ΟΤΑ.
Την ίδια στιγμή η Διοίκηση του Δήμου, πήγαινε την αντιπολίτευση στα Δικαστήρια για τους Αορίστου, έκανε πολιτικές διώξεις (Μουτάφης, Διαμαντόπουλος, Πανταζίδης), επέτρεψε τεράστιες αυθαιρεσίες στον τότε (2004-6) Τμηματάρχη Πρασίνου και στην νυν Ληξίαρχο, επέτρεψε αναφορές ενάντια στους εργαζόμενους από την τότε Αντιδήμαρχο Πρασίνου κα Μ.Ζεϊμπέκογλου, έδινε ρεπό και υπερωρίες χαριστικά στους ημέτερους, έκανε έξοδα για αφίσες και γιορτές, έχοντας απλήρωτους τους εργαζόμενους, αδιαφόρησε ή και εμπόδισε τη διαδικασία για τη μονιμοποίηση των ΑΜΕΑ.
Παρά το ότι υπήρχε πρόταση (Τ. Πανταζίδης), ουδέποτε ο Σύλλογος ζήτησε τη χρήση ως έδρα του, του γραφείου του α’ ορόφου του νέου Δημαρχείου, λύση που θα εξυπηρετούσε τους εργαζόμενους και θα απάλλασσε το Δήμο από το ενοίκιο. Πως άλλωστε θα το έκανε, όταν στο εκλογοαπολογιστικό κείμενο που ανέγνωσε ο Γραμματέας, ως σημαντική επιτυχία αναφερόταν (σχετικά με τα Γραφεία) η γρήγορη σύνδεση στο διαδίκτυο που πλήρωνε το Δ.Σ. του Συλλόγου και μόνο. Όσο για τους Κώδικες, ποτέ δε ζήτησε ενημέρωση.
Σχετικά με τη Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα του ΚΚΕ: Εδώ και δυο χρόνια απέχει από τα δρώμενα καθώς δεν μπορεί να αντέξει την ήττα της. Δεν συμμετέχουν καν τα δύο μέλη της που είναι εκλεγμένα στο Δ.Σ.
Πρόπερσυ όμως συνέβη και ένα γεγονός που θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία του Συλλόγου. Η ΔΕ μην αντέχοντας το βάρος της μικρότερης παρουσίας που είχε ποτέ στο ΔΣ, αποφάσισε να προχωρήσει αντί σε αγώνες για τη διάψευση της κακής της εικόνας, σε διάσπαση. Κάλεσε την ημέρα της ΓΣ που κάλεσε το ΔΣ για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχουν οι εργαζόμενοι με τη Διοίκηση του Δήμου, σε συγκέντρωση στα γραφεία της Επιτροπής Ειρήνης Κοκκινιάς με ομιλητή τον τότε ΓΓ του Δήμου, Γ.Θεοχάρη. Όπως το ΚΚΕ που από το μεσοπόλεμο (οπότε ίδρυσε την «Ενωτική ΓΣΕΕ» διασπώντας την ΓΣΕΕ) μέχρι σήμερα που ίδρυσε το ΠΑΜΕ κάνοντας διαρκώς ξεχωριστές από τους υπόλοιπους φορείς κινητοποιήσεις (με εξαίρεση την περίοδο μετά το 1975 που πίστευε ότι μπορεί να γιγαντωθεί), διασπά διαρκώς το κίνημα ώστε να μπορεί να ελέγχει απόλυτα κάποιο μέρος του.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΣΤ. ΜΠΕΝΕΤΑΤΟΥ ΓΙΑ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ΠΡΟΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

Την Παρασκευή 26 Ιουνίου, ο Δήμαρχος Νίκαιας Στέλιος Μπενετάτος, κάλεσε τους εργαζόμενους να συμπαρασταθούν στη Διοίκησή του και στις κινητοποιήσεις που θα προγραμματίσει, ώστε να εξασφαλίσει πρόσθετα κονδύλια προς ενίσχυση των οικονομικών του Δήμου. Επιχειρηματολόγησε λέγοντας πως Διοίκηση και εργαζόμενοι, έχουν κοινό καθήκον να αγωνιστούν για το καλό της πόλης αλλά και της …. μισθοδοσίας του προσωπικού, καθώς ενημέρωσε πως στο άμεσο μέλλον αυτή θα είναι αμφίβολη.
ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ Η ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ
Αρχικά τονίζουμε πως η συστράτευση εργαζόμενων και Διοικήσεων ΟΤΑ, θα πρέπει να είναι αυτονόητη. Μόνο με διαρκείς κοινούς αγώνες μπορούν να βελτιωθούν οι υπηρεσίες που παρέχονται στους πολίτες και να δημιουργηθούν οι απαραίτητες υποδομές και έργα. Πόση σχέση όμως έχουν όλα αυτά με τα «έργα και ημέρες» της επταετίας Διοίκησης Μπενετάτου – Δημοκρατικής Ενότητας και ΚΚΕ; Καμία !
ΕΧΘΡΟΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Από το 2003 οπότε ο Στέλιος Μπενετάτος ανακηρύχθηκε Δήμαρχος της πόλης, άρχισε ένα ανελέητο κυνηγητό ενάντια στο προσωπικό του Δήμου. Αρχικά διαχώρισε τους εργαζόμενους σε «δικούς του» και σε αντιπάλους με βάση κομματικά κριτήρια. Όταν έληξαν οι συμβάσεις μέρους του προσωπικού, αρνήθηκε να τις ανανεώσει. Οι εργαζόμενοι κατέφυγαν στη Δικαιοσύνη. Εκεί οι εκπρόσωποι της Διοίκησης κατέθεσαν πως «ο Δήμος δουλεύει καλύτερα χωρίς αυτούς». Τελικά οι εργαζόμενοι κέρδισαν τα ασφαλιστικά μέτρα. Όταν προσήλθαν στην Υπηρεσία τους, προσπάθησαν να τους τοποθετήσουν σε αλλότρια καθήκοντα, ζητώντας π.χ. από πτυχιούχους Τ.Ε. να εργαστούν ως εργάτες. Φυσικά αυτό δεν έγινε δεκτό από τους εργαζόμενους και τους συναδέλφους τους. Παράλληλα οι σύμβουλοι της «Δημοκρατικής Ενότητας» παρέστησαν ως μάρτυρες ενάντια στην μονιμοποίηση παλαιότερων συμβασιούχων, σε δίκη που προκλήθηκε από αναφορά τους. Και αυτή τη φορά όμως, παρά τις ελπίδες των εκπροσώπων του «κόμματος του Λαού», οι μονιμοποιήσεις δεν ακυρώθηκαν και οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν. Όταν δε η κυβέρνηση εξέδωσε Π.Δ. για μονιμοποίηση εργαζόμενων (που περιλάμβανε και αυτούς που είχαν κερδίσει τα ασφαλιστικά μέτρα) και πάλι η Διοίκηση του «αγωνιστή Δημάρχου» έκανε τα πάντα για να την αποτρέψει. Το μόνο που κατάφερε ήταν να παρατείνει την αγωνία τους για μήνες, ώσπου με συντονισμένες νομικές και συνδικαλιστικές προσπάθειες, δικαιώθηκαν οι κόποι τους. Επιπλέον η καθυστέρηση αυτή επιβάρυνε ακόμα περισσότερο τα οικονομικά του Δήμου, καθώς αν είχαν μονιμοποιηθεί γρήγορα, θα ήταν δυνατή η συντομότερη διεκδίκηση της καταβολής των μισθών τους από το κράτος, αντί από τα ταμεία του Δήμου.
ΜΑΥΡΗ ΕΠΤΑΕΤΙΑ
Καθ’ όλη την επταετία της Διοίκησης ΚΚΕ / Δ.Ε. οι διώξεις εργαζομένων με μη υπηρεσιακά κριτήρια, έγιναν ο κανόνας συμπεριφοράς και λειτουργίας τους. Διαρκείς μετακινήσεις, απαξίωση, αυθαιρεσίες κλπ ήταν η συνταγή τους. Αποκορύφωμα ήταν η περικοπή ημερομισθίων σε εργαζόμενους λόγω επίσχεσης εργασίας (ακόμα και σε εργαζόμενους που βρίσκονταν σε αναρρωτική άδεια) με κομματικά και πάλι κριτήρια. Οι εργαζόμενοι δικαιώθηκαν από το Υπηρεσιακό συμβούλιο αλλά η «ταξική» Διοίκηση προσέφυγε στο δευτεροβάθμιο, εμμένοντας στις περικοπές. Τη στήριξη και ανοχή της συνδικαλιστικής παράταξης του ΚΚΕ σε αυτή την πολιτική, την τιμώρησαν οι εργαζόμενοι, δίνοντας το μικρότερο ποσοστό της ιστορίας τους στις τελευταίες εκλογές του Σωματείου. Αλλά και οι πολίτες έδωσαν στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, το μικρότερο ποσοστό της μακρόχρονης ιστορίας της στη «Δημοκρατική Ενότητα». Η Διοίκηση Στέλιου Μπενετάτου – «Δημοκρατικής Ενότητας» - ΚΚΕ, υπήρξε καθ’ όλη την επταετία, ο μεγαλύτερος αντίπαλος των εργαζομένων αλλά και των κατοίκων της πόλης, καθώς αναλώθηκε σε κυνήγι μαγισσών εγκαταλείποντας την πόλη στα σκουπίδια, την υποβάθμιση, την εγκατάλειψη και την απόρριψη κάθε σχεδίου για ανάπτυξη και αναβάθμιση της πόλης. Η Διοίκηση αυτή είναι καθαρά ταξική, ενάντια όμως στην τάξη των εργαζομένων. Ακόμα και οι προτεραιότητες στις πληρωμές, πολλές φορές ήταν οι εργολάβοι και όχι οι εργαζόμενοι που έμεναν απλήρωτοι για μήνες.
Ρωτάμε λοιπόν:
• Δικαιούστε κε Δήμαρχε να παρουσιάζεστε ως συμπαραστάτης των εργαζόμενων, όταν τους διώκετε κατ’ επανάληψη;
• Δικαούται ο «Ριζοσπάστης» να δημοσιεύει το κατάπτυστο πρωτοσέλιδο της 17/4/2009 όπου σας παρουσιάζει ως συμμέτοχο στην κατάκτηση της μονιμοποίησης;
• Δικαιούστε να αξιώνετε κοινή δράση με αυτούς που τους αντιμετωπίζετε ως εχθρούς σας;

ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΤΕ ΝΑ ΟΜΙΛΕΙΤΕ,
ΝΑ ΔΙΟΙΚΕΙΤΕ, ΝΑ ΠΟΛΙΤΕΥΕΣΤΕ.
Οι εργαζόμενοι σας έχουν κατατάξει στους ταξικούς τους εχθρούς και ενωμένοι θα συνεχίσουν τον αγώνα τους για ανάπτυξη της τάξης των εργαζομένων και για βελτίωση των υπηρεσιών που παρέχουν στους πολίτες –ερήμην σας- γνωρίζοντας ότι θα σας έχουν αντιμέτωπους και στους δυο αυτούς αγώνες.

ΙΟΥΝΙΟΣ 2009

αρχη