.JPG)
(επικαλούμαι παραδοσιακή έκφραση, λόγω του οτι Κομφούκιος, Νίτσε κλπ, είναι απασχολημένοι από άλλον)
Από τον Φλεβάρη, τα … παπαγαλάκια της «ομαδούλας» με τις πολλές «εξουσίες», με είχαν ενημερώσει οτι επίκειται η μετακίνησή μου στο Ρέντη, προς «γνώση και συμμόρφωση» για τη μέχρι τώρα πολιτική και συνδικαλιστική μου δράση.
Τότε, δεν είχα δώσει σημασία, θεωρώντας λεονταρισμούς τα «μηνύματα» αυτά. Ώσπου, έφτασε ο Νοέμβρης για να δω την προειδοποίηση να γίνεται γεγονός. Το εντυπωσιακό όμως δεν είναι αυτό (άλλωστε η μετακίνηση μπορεί και να γινόταν, ανεξάρτητα από την ύπαρξη της «ομαδούλας») ! Το σοκαριστικά εντυπωσιακό είναι πως: η συγκεκριμένη ομάδα, την επόμενη της επιβεβαίωσης της μετακίνησής μου, τοποθέτησε στην κάρτα μου, το πιο κάτω σημείωμα:
Ενημέρωσα άμεσα, τόσο τους συναδέλφους μου στην Τεχνική, όσο και άλλους συναδέλφους, αλλά και τη Διοίκηση του Δήμου, για το πρωτοφανές συμβάν. Το αμείλικτο ερώτημα όμως παραμένει:
Ποιός αισθάνεται οτι έχει τη δύναμη να προαναγγέλλει μετακινήσεις και –ακόμα περισσότερο- απολύσεις;
Το έργο αυτό βέβαια το έχω ξαναδεί. Νόμιζα όμως οτι οι εποχές του ’97 είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι τότε απειλές από την «ομαδούλα», μου φαίνονταν μακρινές. Στην πραγματικότητα όμως, από τότε που τους μπήκα στη μύτη συνδικαλιστικά, αλλά κυρίως μετά την υποψηφιότητά μου ως Βουλευτή στις Εκλογές του 2009, η λάσπη έγινε το αποκλειστικό όπλο τους εναντίον μου. Τα ψέματα και οι λοιδορίες, άρχισαν να αγγίζουν μέχρι και την προσωπική μου ζωή, καθώς τα «καλόπαιδα» διέδωσαν άπειρα, εξοργιστικά και οργιώδη ψέματα για το πρόσωπό μου και τις δραστηριότητές μου. Ο τραμπουκισμός, η τρομοκράτηση και η λάσπη, κατάφεραν να τρομάξουν αρκετούς συναδέλφους, αλλά όχι όλους και φυσικά όχι εμένα.
Οι συντάκτες του σημειώματος, προκαλούν εμετό σε κάθε αξιοπρεπή άνθρωπο και θα λάβουν την κατάλληλη απάντηση. Πολιτική και όχι μαφιόζικη όπως κάνουν αυτοί. Οι μετακινήσεις δεν τρομάζουν κάποιον που δουλεύει από 14 ετών και δεν υπήρξε μια ζωή αφισοκολλητής και κλακαδόρος. Κάποιοι ξέρουν να βγάζουν το ψωμί τους και να τιμούν με τη δουλειά τους ακόμα και το τελευταίο λεπτό του μισθού τους, αντίθετα με άλλους που η μόνη δουλειά που ξέρουν, είναι οι μηχανορραφίες και το στήσιμο «μηχανισμών». Οπότε η δουλειά μου στη νέα μου θέση, μένει να αποδείξει το οτι δεν τους φοβάμαι! Μέχρι βέβαια να επιβεβαιωθεί και το δεύτερο μέρος της προειδοποίησης: η απόλυση (εφεδρεία, προβοκάτσια με ποινή την απόλυση και ότι άλλο σκαρφιστεί ο διεστραμμένος νους τους).
Θα τα ξαναπούμε λοιπόν. Εγώ με αξιοπρέπεια και αυτοί με λάσπη!
Τάσος Πανταζίδης - 21 Νοεμβρίου 2011
